Να ξέρεις παιδί μου, ότι ο πονηρός όταν δεν μπορεί να μας νικήσει εσωτερικά, τότε μας κάνει αυτές τις εξωτερικές επιθέσεις με διάφορα συμβάντα, που επιτρέπει ο Θεός, για να μας φοβίσει.
Δεν υπάρχει απελπισία μέσα στην Εκκλησία, ότι και να έχει κάνει, ότι και να έχεις υποστεί. Δεν υπάρχει απελπισία.
Στεναχώρια μπορεί να έχεις αλλά απελπισία όχι. Ο Θεός μέσα από την εξομολόγηση σε βοηθά και ξεπερνάς αυτά τα οποία μπορεί να σε οδηγήσουν στα έσχατα όρια της απελπισίας.
Έχει ο Θεός. Εκεί που απελπίζεσαι, σου στέλνει κάτι που δεν το περιμένεις… αρκεί να τον πιστεύεις και να τον αγαπάς.
Ο Χριστός θέλει κι ευχαριστείται να σκορπάει τη χαρά, να πλουτίζει τους πιστούς Του με χαρά. Εύχομαι «ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη».
Κάποτε ένας ναυτικός βρέθηκε ναυαγός σ’ ένα ακατοίκητο τροπικό νησί μόνος κι έρημος.
Με πολλούς κόπους, χωρίς εργαλεία εργαζόμενος μόνο με τα χέρια του κατάφερε να φτιάξει μια ξύλινη καλύβα για να μπορέσει να προστατευτεί κατά την περίοδο των βροχών.
Πράγματι μόλις είχε τελειώσει την καλύβα όταν… άρχισε να βρέχει ασταμάτητα. Όμως την δεύτερη κιόλας μέρα ένας κεραυνός έκαψε την καλύβα του και την έκανε στάχτη.
Ο ναυαγός, που πρώτα δόξαζε το Θεό για τη σωτηρία του ξέσπασε σε δάκρυα.
«Γιατί Θεέ μου» άρχισε να λέει και να παραπονιέται για την καταστροφή, ενώ η απελπισία πλημμύριζε την καρδιά του άκουσε από το πέλαγος το σφύριγμα ενός μεγάλου πλοίου.
Σε λίγο μια βάρκα ήταν στην παραλία.
«Πώς με βρήκατε σε τούτη την ηρεμία;» τους ρώτησε.
«Είδαμε του είπαν, το σινιάλο του καπνού απ’ την φωτιά που άναψες!»
Όταν βλέπεις τα όνειρα τις επιδιώξεις και τα έργα σου κάποιες φορές να γίνονται στάχτη κι αποκαΐδια μην απελπίζεσαι.
Περίμενε και θα προβάλει ανέλπιστα το υπερωκεάνιο του Θεού. Γιατί στα αλήθεια: «Τοῖς ἀγαπῶσι τόν Θεόν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν» (Ρωμ. 8,28)
Γέροντας Πορφύριος
