Πολλά έχουν γραφτεί για αυτούς, ενώ διάφορες είναι και οι ονομασίες που τους έχουν αποδοθεί. Κάποιοι τους ονομάζουν «αόρατους Ερημίτες,» άλλοι «γυμνούς ασκητές», άλλοι «μυστικούς γέροντες» και άλλοι πάλι «αφανείς αναχωρητές».
Οι «Αόρατοι Ασκητές» είναι μια ομάδα ασκητών, εφτά για κάποιους, κατ’ άλλους δώδεκα και κατ’ άλλους δέκα, οι οποίοι διαβιούν στις ερημικότερες περιοχές της αθωνικής ερήμου και είναι αόρατοι από τα μάτια των ανθρώπων.
Εμφανίζονται μόνο σ’ όποιον αυτοί θέλουν, ως επί το πλείστον σε απλό και απονήρευτο μοναχό ή και σε ευσεβή και ευλαβή προσκυνητή που έχει καθαρό και χριστιανικό βίο.
Στο σημείο αυτό, αξίζει να παραθέσουμε την υποσημείωση ενός σύγχρονου συγγραφέα μοναχού (Από το βιβλίο του μοναχού Ιωσήφ Διονυσιάτου «Ο Γέρων Αρσένιος ο Σπηλαιώτης», 2002) περί των μυστηριωδών αυτών ασκητών:
«Γυμνοί ασκητές: Κατά την μακραίωνη ιστορία του Αγίου Όρους υπάρχει η εξής παράδοσις. Μια ομάδα ασκητών τον αριθμόν επτά (κατ’ άλλους δώδεκα), ζουν με άκρα άσκηση, με μοναδικό έργο την αδιάλειπτη προσευχή υπέρ όλου του κόσμου. Έχουν λάβει ειδική χάρη από τον Κύριο να ζουν άοικοι και γυμνοί και να είναι αόρατοι από τους οφθαλμούς των ανθρώπων».
Η φήμη ή η παράδοση αν προτιμάτε των ασκητών αυτών, διασώζεται τα τελευταία διακόσια χρόνια τουλάχιστον και μεταφέρεται από γενιά σε γενιά στον αγιορείτικο μοναχισμό και ιδίως τον ασκητισμό, αλλά και σε ολόκληρη την ορθοδοξία …
Πολλοί αγιορείτες Γέροντες, Σκητιώτες, Κοινοβιότες, Κελλιώτες, Ερημίτες , πιστεύουν στην ύπαρξη και σήμερα των αοράτων γυμνών ασκητών. Πιστεύουν δηλαδή ότι υπάρχουν και σήμερα τέτοιοι αναχωρητές σε άβατα αθωνικά μέρη, οι οποίοι ζουν πρωτόγονα, απλά, λιτά και τρέφονται από το Θεό με θαυμαστό τρόπο.
Μάλιστα ένας τέτοιος απλός Γέροντας έχει διηγηθεί ότι γνωρίζει μερικούς τέτοιους μυστικούς αναχωρητές, οι οποίοι ζουν σε ψηλότερη και αγριότερη περιοχή από αυτόν και ότι τους οικονομεί η θεία Πρόνοια τα προς το ζωή αναγκαία με θαυμαστό και ιδιαίτερο τρόπο.
Λέει, μάλιστα, ο γέροντας ότι τις νύχτες αγρυπνούν προσευχόμενοι όρθιοι. Και για να μην νυστάξουν και πέσουν κάτω – μετά τις μεσονύκτιες ώρες που αποκάμουν – στηρίζονται με σχοινιά δεμένοι από τις μασχάλες και που κρέμονται από δοκάρια.
Υπάρχουν πάλι άλλοι μοναχοί που πιστεύουν ότι υπάρχει μέχρι σήμερα η ομάδα αυτή των εφτά ασκητών και αναπληρώνεται, όταν πεθάνει κάποιος απ’ αυτούς με άλλον ενάρετο από τους Αγιορείτες Μοναχούς, ο οποίος προσφεύγει κοντά τους με θαυμαστό τρόπο και γίνονται πάλι εφτά.
Υπάρχει μια παράδοση μάλιστα, που υποστηρίζει ότι αυτοί οι Εφτά ερημίτες, θα επιτελέσουν την τελευταία Λειτουργία στη κορυφή του Άθωνα στο ναϊδριο της Μεταμορφώσεως του Σωτήρος Χριστού. Και μετά θα έρθει η συντέλεια του κόσμου, δηλαδή η Δευτέρα Παρουσία.
Αυτοί οι εφτά (ή δώδεκα) δε θα γευθούν θάνατο, αλλά θα μεταμορφωθούν. Δηλαδή θα αλλάξουν μορφή και τα σώματά τους θα γίνουν άφθαρτα και αθάνατα,όπως όλων των ευρισκομένων εν ζωή τότε ανθρώπων.
Φυσικά, υπάρχουν και ορισμένοι, οι οποίοι θεωρούν την παράδοση αυτή των «αοράτων Ερημιτών» ως θρύλο.
