Η Αγία Αικατερίνη, ως μας διασώζει το συναξάρι της, είχε πλούσια πνευματικά χαρίσματα και ανείπωτο σωματικό κάλλος. Έτσι, οι νυμφίοι που την πολιορκούσαν ήταν πολλοί, με αποτέλεσμα η ίδια να μην μπορεί να επιλέξει με βέβαιο και ασφαλή τρόπο τον πλέον κατάλληλο.
Η μητέρα της, τότε, που ανήκε στη χορεία των κατηχουμένων, συνέστησε στην κόρη της να επισκεφθεί έναν πνευματικό και αγιασμένο γέροντα μοναχό, την πείρα και εμπειρία του οποίου γνώριζε και η ίδια καλώς.
Έτσι, η Αικατερίνη επισκέφθηκε τον ενάρετο Μοναχό. Εκείνος την είδε, την καθησύχασε και της έκαμνε δώρο μια εικόνα της Κυρίας Θεοτόκου της Βρεφοκρατούσας, παρακινώντας της να κάνει προσευχή και η Παναγία θα της φανερώσει τον πλέον ενάρετο άνδρα. Παράλληλα, ο μοναχός της πρότεινε ότι γνώριζε έναν ενάρετο, άγιο, ανείπωτα όμορφο και αγιασμένο, καλοκάγαθο νέο κ.ά., χωρίς να της αποκαλύψει την ταυτότητα του προσώπου αυτού, ο οποίος δεν ήταν άλλος από τον Κύριο Ιησού Χριστό.
Η Αικατερίνη έτσι και έκανε. Κλείστηκε στο δωμάτιό της και έκανε προσευχή ώρες πολλές. Αποκοιμήθηκε αποκαμωμένη και τότε, κατά παραχὠρηση Θεού, βλέπει σε όνειρο την Κυρία Θεοτόκο μαζί με τον Κύριο Ιησού Χριστό. Η Παναγία έλεγε στον Κ. Ιησού Χριστό να γυρίσει το πανάγιο Πρόσωπό Του και να δει την υπερβολική και χαρισματική ομορφιά της Αικατερίνης, αλλ᾿ Εκείνος την αποστρεφόταν, λέγοντας πως είναι “μελαμψή” και “μαύρη”. Τότε, η Παναγία ρώτησε τον Υιό Της:
– «Και τι πρέπει να κάνει η κόρη αυτή για να Σου αρέσει;».
Και ο Κύριος απάντησε:
– «Να πάει στον μοναχό που της δώρισε την εικόνα. Εκείνος θα την καθοδηγήσει». Η Αικατερίνη έως τότε ήταν αβάπτιστη και λάτρευε τα είδωλα!
Μετά από αυτό το συγκλονιστικό θαύμα και όνειρο, η Αικατερίνη πήγε και εξιστόρησε στον αγαθό μοναχό όσα συνέβησαν. Έτσι, αφού κατηχήθηκε και βαπτίσθηκε χριστιανή, η Αικατερίνη πήρε και πάλι την εικόνα της Παναγίας Βρεφοκρατούσας και έκαμνε προσευχή.
Και τότε, σε δεύτερο κατά σειρά όνειρο, βλέπει πάλι την Κυρία Θεοτόκο χαμογελαστή και αυτή τη φορά και τον Κύριο Ιησού Χριστό να της χαμογελούν και να χαίρονται την ομορφιά της με ιλαρότητα και χαμόγελο!
Η Ιερά Παράδοση συμπληρώνει ότι η Παναγία, βλέποντας ότι αυτή τη φορά ο Κύριος χαμογελούσε στην Αικατερίνη και δεν την αποστρεφόταν, καθώς τώρα ήταν βαπτισμένη χριστιανή, τού είπε: «Υιέ μου, τώρα που δεν αποστρέφεσαι την Αικατερίνη, δώσε της ένα δαχτυλίδι για να είναι πάντοτε και στην αιωνιότητα πνευματική σου νύφη!».
Έκτοτε, οι Σιναΐτες Πατέρες δωρίζουν σε κάθε προσκυνητή της Ι. Μονής της Αγίας Αικατερίνης στο Σινά, ένα δαχτυλίδι, σε ανάμνηση αυτού του θαύματος και θείου ονείρου.
Ένα τέτοιο δαχτυλίδι κρατώ ετούτη την ώρα στα χέρια μου, εδώ, ανακατεμένο στις φυλλάδες και στα μολύβια μου. Είναι εδώ για να μου θυμίζει την αυταπάρνηση της Αγίας και Νύμφης του Χριστού Αικατερίνης. Είναι εδώ για να επαναφέρει στην κουρασμένη μνήμη μου εκείνες τις Σιναΐτικες καλογερικές και ιλαρές μορφές που μου το δώρισαν ένα καλοκαιρινό πρωινό, ευθύς αμέσως μετά την ιεροψαλτική διακονία μου ως λαμπαδαρίου, στον πατριαρχικό ιερό Ναό των Αγίων Ισαποστόλων Κωνσταντίνου και Ελένης, στο παλαίφατο Πατριαρχείο των Ιεροσολύμων…!
«Νέο Γεροντικό, Αναμνήσεις από την παραμονή μου σε Άγιον Όρος και Ιεροσόλυμα»
